La Grande-Motte, een kustplaats in het zuiden van Frankrijk, staat als een testament voor moderne stedenbouw en architectonische innovatie. Ontworpen in de jaren 1960 door de visionaire architect Jean Balladur, werd het ontworpen als een utopische badplaats en paradigma van het hedendaagse leven dat vrije tijd, natuur en stedelijke functionaliteit in harmonie bracht.
Het ontstaan van La Grande-Motte maakte deel uit van een groter initiatief van de Franse regering om de kustlijn van Languedoc-Roussillon te ontwikkelen tot een bruisende toeristische bestemming. Het masterplan van Balladur was revolutionair; het bevatte opvallende piramidestructuren, weelderige groene ruimten en een lay-out die voetgangers- en fietspaden vergemakkelijkte, waardoor de afhankelijkheid van auto's werd verminderd. Geïnspireerd door de Maya piramides van Teotihuacan en de witte betonnen bochten van Brasilia, slaagde Balladur erin om de piramidale geometrie van de moderne architectuur te combineren met de duinen aan de kust en de bergen van de Cevennen. Dit opvallende architectonische ontwerp kwam tegemoet aan de opkomende toeristenindustrie en legde de nadruk op een duurzame leefomgeving. Landschapsarchitect Pierre Pillet ontwierp verder een omringend bosnetwerk van dertigduizend bomen.
De afgelopen vijftig jaar heeft La Grande-Motte heel wat te verduren gehad. Vandaag de dag ondergaat de stad een belangrijke herontwikkeling, geleid door Leclercq Associés, met als doel het unieke architecturale erfgoed van de stad te behouden en tegelijkertijd de faciliteiten te upgraden om te voldoen aan de moderne normen van duurzaamheid en veerkracht.
Het City-Port herontwikkelingsproject heeft als doel de economische activiteit rond toerisme, varen en zeilen te versterken, de openbare ruimte te moderniseren, de mobiliteit te verbeteren en de uitdagingen van de klimaatverandering en het behoud van het kustmilieu te integreren. La Grande-Motte streeft er ook naar om het hele jaar door een volwaardige stad te worden in interactie met de aangrenzende gebieden van het Pays de l'Or in de agglomeratie Montpellier.
Het project van 3 hectare heeft een budget van 6,5 miljoen EUR (exclusief BTW en commerciële uitbreidingen). De belangrijkste verbeteringen in de stad zijn: een verbrede en verlengde zeewering voor voetgangers, een vergrote haven met een promenade, het wegennet verkleind om plaats te maken voor wandelen en fietsen, een deel van de parkeerplaatsen verplaatst naar de ingang van de stad, extra boomaanplant en nieuwe gezinswoningen. Het project verdubbelt de gebieden die bestemd zijn voor voetgangers, voegt 400 ligplaatsen toe aan de haven en voorziet in huisvesting voor 1.200 extra inwoners, terwijl het hoge niveau van groenvoorziening in de stad behouden blijft.
Het was ook nodig om te kunnen reageren op steeds vaker voorkomende hittegolven. Het planten van 245 loofbomen en het verplanten van vijftig palmbomen is een eerste oplossing. Een doordachte benadering van de blootstelling aan zonlicht in deze openbare ruimtes gaat gepaard met dit evenwicht. De bestaande en verwachte stedelijke morfologie resulteert in zonovergoten ruimten in de winter, schaduwrijke ruimten het hele jaar door en koele stedelijke eilanden.
De gerevitaliseerde openbare ruimte biedt nu ruimte voor wandelen, dagelijks joggen en jaarlijkse evenementen zoals vaarbeurzen en festivals. De breedte van het dok biedt ruimte voor zitmeubilair, kleurrijke schaduwstructuren met geometrische patronen, een markt en het creëren van pleinen en ruimtes voor activiteiten die verbonden zijn met het stadscentrum. In de schemering verlichten lichtmasten de dokken zachtjes en creëren zo een stedelijk podiumeffect, terwijl voetgangersverlichting vormen benadrukt die geïnspireerd zijn op de architecturale kenmerken van de omliggende gebouwen. De landschapsrenovaties breiden Jean Balladurs visie op totaalwerk uit, van meubelontwerp tot de patronen en texturen van de grond.
